Bioenergoterapeuta

Badanie stanu energetycznego ciała w pełni jego interakcji ze światem zewnętrznym pozwala nam wyróżnić cztery prawa aktywności energetycznej:

1) gotowość organizmu, jako obiektu, do działania - reakcji, a także samych działań. Wszystko zaczyna się formować z góry na poziomie energetycznym, jako model zachowania, a następnie może powrócić do swojego pierwotnego stanu lub objawić się pewnymi przesunięciami funkcjonalnymi lub morfologicznymi;

2) każde działanie lub interakcja organizmu ze środowiskiem zewnętrznym i oddziaływaniem na nie przekłada się na zmianę jego aktywności bioenergetycznej;

3) dzięki specjalnemu wpływowi (na przykład poprzez modelowanie działania) możliwa jest zmiana duże znaczenie ma tu aktywność bioenergetyczna organizmu, narządu, tkanki, samoregulacja psychiczna i jej manifestacja psychoenergetyczna;

4) w procesie istnienia organizmu lub przedmiotu jego swoistość obraz bioenergii (energetyczny). W przyszłości obraz ten jest zachowywany niezależnie od obiektu, jak również po zakończeniu jego działalności lub istnienia, co ma pewną autonomię i nie zależy od relacji przestrzennych i czasowych samego obiektu.

Aktywność psychoenergetyczna nie tylko oddziałuje na organizm i otoczenie, ale sama doświadcza energetycznego oddziaływania otoczenia, co z kolei wiąże się z procesy energetyczne na Ziemi i otaczającej ją przestrzeni, Kosmosie.

Ciało każdej żywej istoty jest przesiąknięte polami elektromagnetycznymi o różnych mocach. Logika życia, tkwiąca w żywym dążeniu do nieustannego porządkowania struktury wewnętrzne sugerują, że oddziaływania elektromagnetyczne nie są przypadkowe. Dla nikogo nie jest tajemnicą, że wśród ludzi istnieje specjalny kontyngent - socjopaci. Ich świadomość jest destrukcyjna i dlatego ludzie nie chcą mieć żadnych relacji z takimi toksycznymi osobami. Robią wokół siebie chaos. Ze zbioru pól poszczególnych pierwiastków, całe pole organizmu z pewną regularną strukturę. Pole to zapewnia skoordynowaną pracę wszystkich narządów i układów organizmu.

Wszystkie żywe organizmy, każda z komórek, ma drażliwość, to znaczy zdolność reagowania na zewnętrzne podrażnienie poprzez zmianę metabolizmu. Wszystko to inicjuje choroby. Zwykle przychodzą do mnie ludzie z tego typu problemami. Ich aura przypomina cel wystrzelony z armaty. Pobudzenie jest złożoną reakcją biologiczną. Jego obowiązkowym objawem jest zmiana stanu elektrycznego i wzrost metabolizmu (wzrost zużycia tlenu, uwalnianie dwutlenku węgla i ciepła), przy czym następuje aktywność właściwa tej tkance: mięsień kurczy się, gruczoł wydziela sekret, komórka nerwowa generuje impulsy elektryczne.
Pobudliwość jest właściwością wszystkich żywych istot, jest procesem, reakcją na irytację. 

Głównym ogniwem propagującego się wzbudzenia jest występowanie prądu elektrycznego potencjał czynnościowy, dzięki któremu pobudzenie odbywa się przez pobudliwe tkanki.

Gdy nerw jest podrażniony, następuje częściowa depolaryzacja błony (zmniejszenie ładunków na jej powierzchni), co prowadzi do zmniejszenia pola elektrycznego wewnątrz niej. „Drzwi” dla jonów sodu otwierają się lekko i zaczynają penetrować włókno. W rezultacie dochodzi do miejscowej depolaryzacji błony. Tak powstaje impuls nerwowy - impuls napięciowy wywołany przepływem prądu przez membranę.

W tym momencie otwierają się drzwi dla jonów potasu; przechodząc na powierzchnię aksonu, stopniowo przywracają napięcie (około 0,05 wolta), które miał wzbudzony nerw. Samonapędzający się stan depolaryzacji rozprzestrzenia się wzdłuż włókna nerwowego bez zanikania z prędkością 20 metrów na sekundę.

Taka szybkość przewodzenia jest wystarczająca do utrzymania homeostazy (równowagi życiowej) całego organizmu. Procesy życiowe we wszystkich komórkach przebiegają stosunkowo wolno, cykliczność procesów jest stała. Dlatego polecenia przekazywane przez układ autonomiczny mają czas na dotarcie do unerwionych narządów.

Świadomość i materia są jakby osadzone w jednej przestrzeni. Nie mają ze sobą związków przyczynowych, ale są różnymi projekcjami jednej wyższej rzeczywistości.

Błędem jest rozważanie ewolucji Wszechświata bez takiego czynnika jak Świadomość Wszechświata, której fragmentem jest Świadomość Ludzka. Świadomość jest zjawiskiem uniwersalnym, istniejącym wszędzie iw najmniejszych i największych obiektach Wszechświata.

Wszystkie obiekty Wszechświata wykazują taki lub inny poziom „świadomości” w zależności od materii, z której się składają. Manifestowana „świadomość” jest bardziej widoczna u istot, które są na wysokim etapie ewolucji, niż u tych, które są na niskim poziomie. Człowiek znajduje się na najwyższym etapie rozwoju ewolucyjnego na Ziemi.

Mózg nie jest wyłącznym nośnikiem świadomości, jak się powszechnie uważa. Na przykład w 1636 roku król Ludwik Bawarski skazał na śmierć niejakiego Dietza von Staunburga i czterech jego lancknechtów za wzniecenie buntu.

Przed egzekucją Ludwik Bawarski zapytał Dietza o jego ostatnie życzenie. Poprosił o ustawienie wszystkich skazanych w rzędzie w odległości ośmiu kroków od siebie. Po tym, jak jego towarzysze ustawili się w szeregu, poprosił, aby jako pierwszy odciął mu głowę. Obiecał królowi, że będzie przebiegał bez głowy obok swoich landsknechtów. Co więcej, ci, przez których uda mu się uciec, będą musieli zostać ułaskawieni. Gdy tylko kat odciął mu głowę, Dietz zerwał się na równe nogi i szybko przebiegł obok przerażonych lancknechtów. Dopiero po przebiegnięciu 40 kroków za ostatnim z nich padł martwy na ziemię. Wstrząśnięty tym, co zobaczył, król spełnił swoją obietnicę i ułaskawił wszystkich, a incydent został odnotowany w kronice panowania króla.

Podobny incydent miał miejsce podczas II wojny światowej. Odłamek pocisku odstrzelił głowę porucznika, który prowadził żołnierzy do ataku. Porucznik szedł przed kompanią. Po odcięciu głowy porucznik rozpiął płaszcz, z wewnętrznej kieszeni wyciągnął legitymację wojskową i podał ją stojącemu obok sierżantowi. Dopiero potem dowódca padł martwy. To był prawdziwy dowódca, który podczas ścięcia myślał o swoich podwładnych.

Mózg nie jest jedynym zbiornikiem świadomości.

Odbiera informacje ze sfery świadomości i formuje je w sekwencję oddziaływań na ośrodki nerwowe, a te z kolei na mięśnie jednego lub drugiego organu ciała fizycznego. To, co dziś nazywamy instynktem, jest podstawowym zestawem funkcji ludzkiego mózgu. Sfera świadomości realizuje wszystkie procesy intelektualne i emocjonalne w człowieku. Procesy

myślenie i podejmowanie decyzji odbywa się poza naszym mózgiem, poza naszym ciałem fizycznym, odbywa się w innym wymiarze – w sferze świadomości, a nasz mózg wypracowuje jedynie konsekwencję procesu myślenia – jego wynik. Więc ludzki mózg jest systemem

kontrola ciała fizycznego i kanał komunikacji ciała fizycznego z ludzką świadomością. Systemy biologiczne mają materialną podstawę do realizacji mechanizmu świadomości na poziomie energetycznym, a emanujące z nich promieniowanie niesie ze sobą złożone informacje i ma charakter torsyjny.